Acts 17

Rozdział 17

1A gdy przeszli Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. 2Wtedy Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał ^a z nimi na podstawie Pisma; 3Wyjaśniając i nauczając, że Chrystus musiał cierpieć i powstać z martwych ^b oraz: Ten Jezus, którego wam głoszę, jest Chrystusem ^c. 4I niektórzy z nich uwierzyli ^d i przyłączyli się do Pawła i Sylasa, również mnóstwo pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet. 5Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, zdjęci zazdrością ^e, dobrali sobie niektórych niegodziwych próżniaków, a kiedy zebrali dużą grupę, podburzyli miasto. Naszli dom Jazona i szukali ich, aby wyprowadzić ich przed lud. 6Gdy jednak ich nie znaleźli, zaciągnęli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj; 7A Jazon ich przyjął. Oni wszyscy postępują wbrew dekretom cesarza, mówiąc, że jest inny król, Jezus. 8W ten sposób zaniepokoili lud i przełożonych miasta, którzy to słyszeli. 9Ale po wzięciu poręczenia od Jazona i innych wypuścili ich. 10Zaraz w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, weszli do synagogi żydowskiej. 11Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo ^f Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma ^g, czy tak się sprawy mają. 12Wielu więc z nich uwierzyło ^h, również niemało wpływowych greckich kobiet i mężczyzn. 13A gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że i w Berei Paweł głosi słowo Boże, przyszli też tam i podburzali lud. 14Wtedy bracia natychmiast wysłali Pawła w drogę ku morzu, a Sylas i Tymoteusz tam zostali. 15Ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, odprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, żeby jak najszybciej przyszli do niego. 16A gdy Paweł czekał na nich w Atenach, burzył się w duchu ⁱ na widok miasta oddanego bałwochwalstwu ^j. 17Rozprawiał ^k więc w synagodze z Żydami i ludźmi pobożnymi oraz codziennie na rynku ze wszystkimi, których spotkał. 18Wtedy niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich spierali się z nim. Jedni mówili: Co chce powiedzieć ten nowinkarz? A inni: Zdaje się, że jest zwiastunem obcych bogów. Głosił im bowiem Jezusa i zmartwychwstanie. 19Zabrali go, zaprowadzili na Areopag i zapytali: Czy możemy się dowiedzieć, co to za nowa nauka, którą głosisz? 20Bo przynosisz jakieś rzeczy obce naszym uszom. Chcemy więc wiedzieć, o co właściwie chodzi. 21(A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam cudzoziemcy nie poświęcali czasu na nic innego, tylko na opowiadanie lub słuchanie czegoś nowego ^l). 22Wtedy Paweł stanął pośrodku Areopagu i powiedział: Mężowie ateńscy, widzę, że pod każdym względem jesteście nadzwyczaj religijni ^m. 23Przechadzając się bowiem i przypatrując waszym świętościom, znalazłem też ołtarz, na którym było napisane: Nieznanemu Bogu. Ja głoszę wam tego, którego nie znając, czcicie. 24Bóg, który stworzył świat i wszystko ⁿ na nim, ten, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ^o. 25Ani nie jest czczony rękoma ludzkimi ^p tak, jakby czegoś potrzebował, ponieważ sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. 26I z jednej krwi ^q uczynił wszystkie narody ludzkie, żeby mieszkały na całej powierzchni ziemi, określiwszy czasy wcześniej wyznaczone i zamierzone granice ich zamieszkania ^r; 27Żeby szukali Pana ^s, czy go nie znajdą po omacku, chociaż nie jest daleko od nikogo z nas. 28Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: I my bowiem jesteśmy z jego rodu. 29Będąc więc z rodu Boga, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo ^t jest podobne do złota, srebra lub kamienia, misternie wyrzeźbionych według wyobrażenia ludzkiego. 30Bóg wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom pokutować; 31Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził ^u cały świat przez człowieka, którego do tego przeznaczył, zapewniając o tym wszystkich przez wskrzeszenie go z martwych. 32Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się naśmiewali ^v, a inni mówili: Posłuchamy cię o tym ponownie. 33I tak Paweł wyszedł spośród nich. 34Lecz niektórzy ludzie przyłączyli się do niego i uwierzyli. Był też wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris oraz inni z nimi.